Krótko i na temat – oto 3 wskazówki, które pomogą Ci stworzyć i przeprowadzić ciekawe wystąpienie. Dziś skupimy się na tym, jak w 3 krokach przyciągnąć uwagę Twojej publiczności.
Co zrobić, żeby nie przestali słuchać? – współczynnik mglistości
Zacznijmy od wycieczki na Politechnikę Warszawską.
Skrzypiące drewniane krzesełka z podkładką pod zeszyt. Wykład ważny dla każdego przyszłego automatyka i robotyka – z materiałoznawstwa. Studenci usadzeni na krzesełkach, gotowi do wchłaniania wiedzy i notowania. Niestety: materiał podany zupełnie niestrawnie. Trudny do zrozumienia dla słuchających studentów.
Może nie na Politechnice Warszawskiej, może nie na studiach – ale z pewnością uczestniczył_ś przynajmniej w jednym takim wystąpieniu.
Choć przyczyn może być wiele, dzisiaj skupimy się na jednym ważnym czynniku, a właściwie współczynniku. Konkretnie na współczynniku mglistości.
Mówiąc prosto i w dużym skrócie. Chodzi o określenie, na jakim poziomie wiedzy muszą być Twoi odbiorcy, aby zrozumieć, o czym do nich mówisz.
Okazuje się, że najbardziej optymalny wynik dla współczynnika mglistości to… 13 lat. To znaczy, że najbezpieczniej jest prowadzić wystąpienie w taki sposób, jakbyś mówił_ do publiczności składającej się z 13-latków.
Warto o tym pamiętać na samym początku, kiedy zaczynasz planować prezentację i rozpisywać jej treść. Gdzie się da, upraszczaj lub tłumacz. Jeśli nie masz pewności co do przedstawienia danego zagadnienia, zadaj sobie pytanie:
Czy zrozumiałby mnie przeciętny 13-latek?
Pułapka pierwszego slajdu
Co powinno znaleźć się na pierwszym slajdzie?
Standardowo jest to: tytuł wystąpienia, imię i nazwisko prelegenta, data. Logo organizacji, jeśli występujesz w imieniu jakiejś, być może zdjęcie.
Jaki efekt daje tak przygotowany pierwszy slajd? Ekspresowe uśpienie publiczności.
Dlaczego? Odpowiada za to zjawisko habituacji bodźca.
Tego mechanizmu doświadczysz także, kiedy pójdziesz do drogerii z zamiarem dobrania nowych perfum. Wybierasz pierwszy flakon, psikasz, wąchasz. Czujesz i oceniasz zapach. Przy drugim i trzecim flakonie – wciąż jesteś w stanie poczuć i rozróżnić zapachy. Ale przy czwartym… czar pryska. Twój nos przestaje działać.
Dlaczego tak się dzieje? Ludzki mózg przystosowany jest do tego, aby utrzymać organizm przy życiu. Wypatruje więc zagrożeń. Zatem kiedy dostarczasz mu kilka bardzo podobnych do siebie bodźców z rzędu, które uznaje za bezpieczne, przestaje reagować. “Wyłącza się”, aby oszczędzać cenną energię.
Mówiąc prościej – nic wartego uwagi, nic nowego, nuda. Uwaga przenosi się gdzie indziej. Tak samo jak w przypadku kolejnego z rzędu, identycznego otwarcia wystąpienia.
Kiedy mówisz do publiczności, zazwyczaj nie o taki rezultat Ci chodzi. Jeśli więc nie chcesz usypiać jej na samym początku, rusz głową. Przełam schemat. Zacznij swoje wystąpienie od czegoś świeżego, co zaintryguje odbiorców.
Przedstawić się zawsze możesz później.
Jak zwiększyć zainteresowanie słuchaczy
Historia, którą chcę Ci dzisiaj opowiedzieć, ma miejsce w stolicy polskich Tatr, czyli w Zakopanem. Jej bohaterami są zimowi turyści: narciarze, którzy stoją w kolejce, aby udać się na stok wyciągiem.
Czy widzisz już błąd w tak opowiadanej historii?
Doskonale odpowiada na to Pixar, który podaje wiele porad na temat dobrego budowania narracji. Jedna z nich brzmi: powiedz słuchaczowi 2 + 2, ale nie tłumacz, że to równa się 4.
Zaufaj, że on to sam policzy.
Ogromną korzyścią takiego rozwiązania jest to, że jak słuchacz zacznie liczyć, to stanie się współwłaścicielem kreowanej historii. Myśli nad nią, zastanawia się. Angażuje się.
Czyli prawdopodobieństwo, że sięgnie po telefon, by przescrollować social media albo zacznie błądzić myślami, spada. Będzie z Tobą, bo będzie liczył.
A to znaczy, że historia opowiadana na początku dzieje się w stolicy polskich Tatr, a jej bohaterami są zimowi turyści.
A Ty przecież dobrze wiesz, jakie miasto jest stolicą polskich Tatr i w jakim celu zimą bywają w nim turyści.
Jednocześnie może Ci się wydawać, że stoi to w sprzeczności ze wskazówką nr 1, czyli współczynnikiem mglistości. Pamiętaj jednak, że człowiek w wieku 13 lat ma już całkiem dobrze rozwinięte logicznie myślenie i jest w stanie łączyć kropki. Ma też ogólną wiedzę o otaczającym go świecie. To nie 3-letnie dziecko, któremu trzeba wszystko tłumaczyć!
Spodobało Ci się?
Zapraszamy na nasz kanał na YT, gdzie znajdziesz dużo więcej wskazówek w formie krótkich filmików oraz odcinki podcastu! Zasubskrybuj kanał: https://www.youtube.com/@opowiedzto/videos